Tour de France 2023 - Het Dagboek van NostraHoekstra

Martin Hoekstra (AKA NostraHoekstra) neemt je ook nu weer mee in zijn laatste overpeinzingen bij het samenstellen van zijn Scorito-team voor de Tour de France van 2023.

Donderdag 29 juni 2023

Lief dagboek,

“Lig wakker in m’n bed. M'n hoofd vol met gedachten. De tijd tikt langzaam door. Slapeloze nachten.” Dit ‘tijdloze’ nummer van The Opposites beschrijft perfect de ‘slapeloze nachten’ voorafgaand aan de Tour. Vooral als je vlak voor het slapen gaan nog even een forum of ProCyclingStats erbij pakt en in de bodemloze put van wat-als-redeneringen en potentiële puntenextrapolaties springt. Alle droomscenario’s (gouden beker, of zelfs meer..?) en doemscenario’s (Van Aert na een week naar huis, Pidcock opeens top) passeren de revue.

Op dit moment zit ik al een paar dagen met hetzelfde team en ontevreden ben ik niet. Ik heb vrij snel een knoop doorgehakt in de kwestie Van Aert/Van der Poel en daar sta ik nog steeds achter. Qua sprinters ben ik ook best content. Ik laat één van de twee Hollandse spurtkanonnen thuis (en Pedersen natuurlijk), waardoor er in de breedte een prima gebalanceerd sprintteam te bouwen is, zonder dat het te veel budget bij de andere categorieën wegsnoept. Het enige lastige is dat er eigenlijk geen échte budgetsprinter meer is bijgekomen, zo’n pareltje van 500k zoals Mayerhofr in de Giro. Hierdoor leg je ook voor je goedkoopste snelle man nog wel een miljoen neer.

Mijn grootste twijfel zit nog bij de heuvelmannen en klimmers. In die eerste categorie had ik na de Dauphiné toch behoorlijk mijn zinnen gezet op Alaphillipe. Bij het Franse kampioenschap kreeg ik weer enorme Klassiekerspel-vibes. Dat gecombineerd met Pidcock-fomo (zijn matige ‘Zwitserland’ vond ik na een periode van focus op de mountainbike niet zo enorm alarmerend) en nog grotere Ciccone-fomo, betekent toch dat ik nog flink op hete kolen zit.

Waar ik ook wat zenuwachtig van wordt, is dat ik nu een flink deel van de AK-kandidaten uit de bak 2,5-3,5 miljoen thuislaat, omdat ze simpelweg geen vormbevestiging hebben getoond in de voorbereidingskoersen. Ik kom dan vooral uit op een flinke rits mannen van 1.5-2 miljoen die voor een stabiele top 10-klassering in aanmerking komen. Dat is achter Pogi en Vingegaard natuurlijk prima, en budgettair kan je dan heel lekker puzzelen, maar ik ben bang dat één of twee van die duurdere renners zich toch tot puntenkanon gaat ontpoppen (zoals Gaudu vorig jaar). Zo’n Dauphiné heeft toch een beperkte voorspellende waarde en vormt altijd een risico op rencency bias. Maarja… waar baseer je de keuzes dan op? De Tour van vorig jaar? Parijs-Nice in maart? Ook dat is problematisch, en er moeten toch knopen worden doorgehakt.

Een gedachte die mijn fomo voedt, is dat het niet voor niks is dat FDJ volledig voor Gaudu en Movistar helemaal in dienst van Mas rijdt. Aan de andere kant hebben we in de verschillende documentaires nu wel gezien dat het beleid en de aansturing bij die ploegen behoorlijke Bananenrepubliek-vibes geeft. Ik kan zo’n Marc Madiot of CHENTE GARCÍA ACOSTA moeilijk serieus nemen.

En zo redeneer ik mezelf toch weer naar het AK-team dat er al staat. Last-minute veranderingen pakken meestal verkeerd uit (zo bleek ook weer tijdens de Wielerquiz, waarbij ons incomplete en bijeengeraapte teampje overigens Team WielerOrakel, Domestique en Tour de Tietema glorieus versloeg, dat moet nog even gezegd zijn!) dus misschien moeten we het maar gewoon zo laten. Het belangrijkste in deze fase is om nog in de gaten te houden of er nieuws naar buiten komt over pijntjes, ziekte, hooikoorts, opspelend liefdesverdriet, rondvliegende champagnekurken en dergelijke zaken.

Ah, daar heb je het gedonder alweer: MvdP bevestigt net dat hij als laatste man gaat fungeren in de lead-out van Philipsen. Ga ik zelfs dáárover weer twijfelen…?

Voorlopig nog genoeg gedachten die door het hoofd spoken. Gelukkig zijn er nog maar twee nachten om wakker te liggen…

Donderdag 22 juni 2023

Lief dagboek,

Nog anderhalve week tot de Tourstart in Baskenland en dus hoog tijd om eens iets op papier te zetten. Direct nadat de poorten van het Tourspel waren geopend, liep de Tourkoorts in huize NostraHoekstra flink op. Wellicht lag dat aan de zomerse temperaturen, maar het hielp vooral dat ik die week de tijd had om eens goed voor de bergetappes in de Daupiné en de Ronde van Zwitserland te gaan zitten. In ieder geval ben ik direct plezierig aan het puzzelen en onderzoeken geslagen. Ik zat eigenlijk meteen lekker in.

Het tragische ongeval van Gino Mäder in Zwitserland kwam als een donderslag bij heldere hemel. Het bericht raakte mij diep en ik merkte dat het de dagen erna lastig was om op andere zaken te concentreren. Van veel andere fanatieke wielervolgers hoorde ik dat zij hetzelfde ervaarden. Een dergelijke tragische gebeurtenis in de sport waar je zo van houd, laat ook bij de liefhebber zijn sporen achter – al valt dat natuurlijk in het niet bij het verdriet van zijn naaste familie en vrienden.

Zoals vaker blijkt het wielrennen een metafoor voor het leven. Het peloton komt altijd weer op gang, zelfs in de Ronde van Zwitserland, waar het een renner voor altijd moest achterlaten. Net als de koers gaat het leven altijd door. Dat de familie en vrienden van Gino nu verder moeten zonder hem, blijft een buitengewoon wrange en verdrietige gedachte.

Een dergelijke gebeurtenis maakt direct ook de ongelofelijke onbenulligheid van zo’n wielerpooltje duidelijk. Toch ga je het na een paar dagen steeds weer een klein beetje belangrijker vinden, totdat richting de Tour weer een heftige strijd uitbreekt met je vrienden in de subleague. En zo moet het ook.

Intussen is het puzzelen weer begonnen. Voor de Giro was ik eigenlijk te laat begonnen en ik moest toen beslissingen nemen onder tijdsdruk. Die pakten uiteindelijk niet goed uit. De basis stond goed, dus ik kon nog wel 90% van de spelers achter mij laten, maar een echte aanval op een bekertje zat er niet in. Daarom is het wel lekker dat ik na het opengaan van het spel direct een raamwerk heb gemaakt voor de verdeling tussen de verschillende soorten renners. De belangrijkste voorbereidingskoersen heb ik behoorlijk gevolgd, dus het is nu gewoon zaak om rustig de teamselecties af te wachten, het wielernieuws nauwgezet te blijven volgen en misschien hier en daar nog wat nationale kampioenschappen te bekijken.

Zoals altijd heb ik een tabel ingevuld voor het bepalen van de ideale balans in het team. Ik kwam daarbij uit op 6 sprinters, 3 renners voor heuvelachtig terrein, 9 voor het algemeen klassement en 2 aanvallende klimmers. Uiteraard kun je daarin overwegen teamgenoten van Vingegaard of Pogacar mee te nemen op de plek van een GC-renner. Omdat er aan het einde van de Tour nog verschillende kansen voor de sprinters zijn (risico op uitvallers) – en er bij de andere klimcategorieën flink wat renners zitten die prima uit de voeten kunnen op een heuvelachtig parcours – acht ik het verstandig een extra sprinter mee te nemen in plaats van een gespecialiseerde puncheur. Het raamwerk voor mijn team ziet er dan zo uit:

• 7 sprinters
• 2 heuvelspecialisten
• 9 AK-renners (incl. teamgenoten)
• 2 klimmende aanvallers

Op basis van dit raamwerk en de afgelopen koersen kan ik eigenlijk al een behoorlijk deel van mijn team invullen. De komende dagen is het vooral zoeken naar interviews waarin ploegleiders en renners hun ambities uiteenzetten. Ik ben vooral benieuwd naar de verklaring van sommige kopmannen voor hun matige prestaties in de Dauphiné. En wat zegt het verloop van die koers eigenlijk over het vormpeil richting de Tour, drie weken voor de start en zelfs ruim vijf weken voor de Koninginnerit naar de Col de la Loze (om maar iets te noemen)? Verder hoop ik dat er spoedig meer informatie beschikbaar is over de verdeling van de taken tussen Van Aert en Laporte bij Jumbo-Visma. Wellicht komen we daar in de volgend blogjes op terug.