Giro d'Italia 2023 - The Return of NostraHoekstra

Scorito-speler Martin Hoekstra (AKA NostraHoekstra) neemt je mee in zijn laatste overpeinzingen bij het samenstellen van zijn Scorito-team voor de Giro 2023.

Donderdag 18 mei 2023

We zijn inmiddels over de helft van de Giro en het gaat langzamerhand steeds iets beter! Gisteren steeg ik weer wat procentpuntjes verder naar de 85%. Niet super natuurlijk, maar aangezien ik na het eerste weekend tussen de 50% en 60% zweefde, ben ik tevreden met de vorderingen die ik inmiddels heb gemaakt. Of ik nog voor de bekertjes kan gaan strijden, zal straks afhangen van mijn klimmers. Wat dat betreft sta ik er niet heel slecht voor: de keuze voor Thomas in plaats van G. Hart lijkt goed uit te pakken (helaas vanwege een val van laatstgenoemde), met Ballerini bezit ik plots een extra tweedelijnsprinter en ik heb als een van de weinigen nog een teamgenoot rondrijden van favoriet Roglic.

Mijn hoop voor de derde week is dat het trio van UAE (Almeida, Vine en McNulty) iets moois gaat laten zien. Je zou zeggen dat het hele team in dienst van de Portugees moet gaan rijden, aangezien hij een zeer grote kans maakt op het podium. De ploeg uit de Emiraten rijdt echter zoals elk jaar in de Giro als los zand door Italië (alsof ze een ode aan het thuisland willen brengen). Dat biedt me enige hoop dat Vine en McNulty er nog een paar keer zelf tussenuit mogen piepen.

Verder is mijn vurige wens dat Haig nog iets moois gaat laten zien in het hooggebergte. Tot nu toe is het bij Bahrein vooral Caruso die indruk maakt, en die heeft op het laatste moment nét mijn teamselectie niet gehaald. Buitrago lijkt trouwens ook in prima vorm te steken. Die zal vast nog wel gaan aanvallen om zich daarbij hopelijk op het podium van het jongerenklassement te handhaven. Pinot scheen zich wat ziek te voelen, dus fingers crossed dat hij is hersteld en serieus werk gaat maken van die bergtrui en een top 10-notering.

Als die puzzelstukjes allemaal op hun plek vallen, kan het nog best een mooie uitslag worden. Dat zijn echter een heleboel mitsen en maren. Ach, zolang er nog leven zit in mijn team – er rijden nog 17 relatief gezonde kerels rond in Italië die puntjes voor me kunnen verzamelen – is er nog hoop (of uitgestelde teleurstelling).

Vind ik het verder een leuke editie van de Giro? Niet echt, eigenlijk. Het blijft leuk om fanatiek bezig te zijn met Scorito en ik geniet van de online discussies met andere enthousiastelingen. De race zelf kan me echter niet bekoren. Allereerst omdat we met Evenepoel en G. Hart twee topfavorieten en smaakmakers zijn kwijtgeraakt op een nogal lullige manier. De enige echte bergetappe tot nu toe was een absolute klucht, alsof ik als 8-jarig kind op zaterdagavond met de haartjes gekamd op de bank klaar zat voor Domino Day en ze besloten de steentjes niet om te gooien.

Alleen in de muurtjesetappe hebben we een glimp van echte strijd gezien tussen de GC-mannen (en toen zat ik met mijn knar in de zon bier te drinken op het terras). Verder is het al twee weken kutweer in Italië en leven we constant tussen hoop een vrees dat er wéér een topfavoriet te pletter valt of ziek wordt. De Cima Coppi, die we morgen zouden aandoen, is inmiddels geschrapt omdat er te veel sneeuw ligt op de San Bernardinopas.

Laten we hopen dat al het spektakel bewaard is gebleven voor de tweede helft en dat de Giro vanaf morgen helemaal losbarst, liefst met een aangenaam zonnetje.

Dinsdag 9 mei 2023

Lief dagboek,

Het eerste weekend van de Giro ligt alweer achter ons. Eddy hield verschrikkelijk huis in de openingstijdrit, de eerste sprintetappe bracht drama voor de Pedersen-cappers en Matthews rondde een sterk staaltje teamwork van Jayco prachtig af. Terwijl ik dit typ, zijn de renners bezig aan een doldwaze strijd om in de ontsnapping te komen in etappe 4. Genoeg reuring dus, om ons als wielerliefhebbers om te verkneukelen.

Voor mij was het – na een matige Vuelta en een dramatisch Klassiekerspel – wederom een nogal teleurstellende ouverture. Het risico dat ik heb genomen om ‘voor goud’ te gaan, lijkt voorlopig niet goed uit te pakken. Rome is echter nog héél ver, dus laten we vooral niet op de zaken vooruit lopen.

Tijd voor de teampresentatie van NostraHoekstra’s Angels. We beginnen met de klassementsrenners, aangevoerd door Eddy de Voetballer en Primoz de Schansspringer (als je hoopt dat je zoon of dochter ooit een goede wielrenner wordt, zet hem/haar dan eerst op een andere sport).

Daarna volgden een aantal harde keuzes, waarbij ik had beloofd om wat risico te gaan nemen. Ik proefde op sociale media en in alle voorbeschouwingen dat het overgrote deel van de spelers G. Hart mee zouden nemen ten koste van Thomas, op basis van de getoonde vorm dit seizoen. Voor mij reden om de gok te nemen dat ‘G’ perfect zou pieken in week 3 en met een lage pickrate een mooie boost zou geven. Daarnaast ging ik voor Haig, een typische ‘alles-of-niets-keuze’. Voor Vine – ook een bewezen brokkenpiloot – gold min of meer hetzelfde. Almeida vond ik daarnaast een ‘moetje’ met het seizoen dat hij draaide en zijn bewezen Scorito-kwaliteiten. Pinot was na zijn optreden in Romandië de aangewezen budgetpick.

Als klimmers koos ik voor Buitrago (3^e in Luik) en McNulty (kreeg vrijheid van de ploeg en met ITT-kwaliteiten als bonus), met als aantekening dat de top 10 van het eindklassement ook niet onmogelijk is als ze aanvallend koersen in de bergen (in feite geldt hetzelfde voor Pinot). Als aanvulling op het klassementsteam nam ik nog twee teamgenoten van Eddy (Cerny met tijdritpotentie en Ballerini die misschien meesprint) en toch nog eentje van Jumbo (Gloag, waar ik meteen na de deadline spijt van had, want waarom eigenlijk?).

Qua sprinters ben ik gegaan voor het zestal Pedersen, Groves, Albanese, Consonni, Fiorelli en Stewart. De eerste twee behoeven denk ik geen uitleg, hun klimkwaliteiten geven ze een duidelijk voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld Gaviria in deze lastige Giro. Het grootste offer was Matthews, die ik er eigenlijk heel graag bij wilde hebben met dit parcours. Tot op het laatste moment heb ik nog zitten puzzelen aan mijn team en opties overwogen om te bezuinigen op de GC-mannen. Albanese kan eveneens goed klimmen en is bezig aan een uitstekend seizoen. Consonni en Fiorelli leken me de meest degelijke picks gezien het parcours. Stewart had tot nu toe een matig seizoen, maar dat gold voor vrijwel alle sprinters uit het goedkope segment. Ik verkoos de redelijk klimmende Brit mede op basis van een interview over zijn voorbereiding.

Voor de aanval in de ‘tussenetappes’ twijfelde ik tussen Healy en Cort. Uiteindelijk nam ik die laatste mee, met de hoop dat hij ook af en toe mee zou doen in uitgedunde groepssprints. Healy had ik al op het oog voordat hij een geweldig voorjaar reed, en eigenlijk wilde ik hem nu juist niet meenemen uit chagrijn dat mijn pareltje zich net een paar weken te vroeg aan het grote publiek liet zien. Bovendien kon het weleens een lang voorseizoen worden voor zo’n jonge jongen. Voorlopig ziet mijn besnorde vriend uit Denemarken er helaas niet al te best uit, terwijl Healy zich gretig toont… Op het 20^e plekje nam ik nog een gokje met de sprintparel van DSM: Mayrhofer.

Het feit dat ik pas donderdagavond kon beginnen met puzzelen, maakt dat ik – gevoelsmatig althans – in tijdsnood kwam. Omdat ik zaterdagmiddag een lunchafspraak had vlak voor de deadline, belandde ik uiteindelijk buiten op een eenzaam bankje naast een winkelcentrum om nog een halfuur te prutsen aan mijn team. Mijn voornaamste missie was om Matthews er nog in te bouwen, waarschijnlijk door ‘G’ dan toch te slachtofferen. Ik kwam er steeds net niet uit, onhandig prutsend op mijn telefoon op dat bankje, switchend tussen tabbladen met nieuwsartikelen, uitslagensites en Scorito. Ten slotte besloot ik maar om de boel zo te laten. De rest is geschiedenis. Tao was duidelijk beter dan ‘G’ in de tijdrit en Bling toonde zich ijzersterk. Maar… er zijn nog een hoop kilometers te rijden. Er zijn weleens gekkere ‘remontada’s’ geweest!

Voor vandaag maar weer risico nemen, met Buitrago als captain. Zal wel weer misgaan 😉

Vrijdag 5 mei

Lief dagboek,

Nog ongeveer 24 uur voor de Grande Partenza en ik heb nog niks geschreven, nauwelijks gepuzzeld en bar weinig eigen onderzoek kunnen doen… Je zou bijna gaan denken dat ik geen pooltjesliefhebber meer ben (wellicht door een drámátisch Klassiekerspel), maar niets is minder waar! Naast dit dagboek werk ik namelijk aan nog een boek, een vrij dik serieus geval, en dat moest deze week af. Zojuist heb ik het opgestuurd naar de vormgever, en nu kan ik er met trillende handjes van de Scorito-afkickverschijnselen eindelijk eens goed voor gaan zitten. Ik heb tenslotte een 98,9% te verdedigen (en ja, dat nét missen van het gouden bekertje doet nog steeds pijn).

Genoeg gedraald, er is geen tijd meer te verspillen. De Giro is mooi, pasta, pizza, meerdere wegen naar Rome en een loodzware derde week, bla, bla. Jullie hebben vast geen behoefte aan nog meer clichés. Dus: stap 1, parcoursanalyse en balansbepaling van het team. Zoals ik vorig jaar in mijn Giro-blog schreef is een goede balans tussen klassementsmannen, sprinters, aanvallers en tijdrijders cruciaal voor het slagen van je team. Veel tijd voor een analyse van het parcours heb ik nog niet gehad, maar ik kom op basis van de bekende tabel nu uit op grofweg: 6 sprinters; 2 allround heuvelmannen; 7 klassementsrenners; 2 aanvallende klimmers; 2 ploeggenoten van Roglic of Evenepoel en 1 bonusplekje om de balans mooi rond te maken.

De sprinterscategorie vind ik dit jaar het meest complex. Het is behoorlijk lastig in te schatten hoe de ‘vlakkere’ etappes gaan lopen. Voor het gemak heb ik voor mezelf een paar stelregels bepaald:

• Zware nadruk op sprinters die veel hoogtemeters aankunnen en misschien zelfs wel in de kopgroep durven meesluipen in de vele ‘twijfeletappes’ (die kunnen dan punten scoren vanuit twee scenario’s).
• Alleen snelle mannen die uitgesproken kopman zijn, dus niet van een ploeg met meerdere opties.
• Maximaal 2 dure sprinters (potentiele kopmannen), 2 betrouwbare uit het middensegment, 2 goedkopere.

De heuvelmannen vormen ook een lastige categorie dit jaar. Echt veel pure punchetappes zijn er niet, maar wel veel ritten met redelijk wat hoogtemeters die wellicht te zwaar zijn voor de meeste sprinters en te makkelijk voor de GC-kandidaten. Ook hier zoek ik renners die vanuit verschillende scenario’s kunnen scoren. Te denken valt bijvoorbeeld aan mannen als Cort of Vendrame, die zowel vanuit de vlucht als in een uitgedunde sprint een goede klassering kunnen neerzetten. Anderzijds zijn er klassieke types die naast de ontsnapping nog andere potentiele puntenbronnen kunnen aanboren, zoals een tijdrit of een rit in het middengebergte: Healy, Küng, Bettiol, Konrad, Ulissi, Mollema etc. Waarschijnlijk neem ik er uit beide categorieën één.

Bij de klassementsrenners klik ik Eddy en Roglic er natuurlijk meteen in. Daarna volgen er een aantal cruciale keuzes. Om de troepen niet te dun te spreiden, ga ik waarschijnlijk twee van de vier renners in de categorie 3-3,5 miljoen laten varen. Maar welke? Pieken Thomas en Vlasov perfect richting de zware bergetappes? Trekken G. Hart en Almeida hun goede vorm nog drie weken door? Ik heb zelf al een aardig idee wie ik hiervan meeneem. De keuze voor drie van de vier is ook zeker te rechtvaardigen, maar ik zie nog genoeg andere opties in het deelnemersveld.

Ook in de categorie daaronder (2-2,5 miljoen) zitten namelijk potentiele top 5 kandidaten, maar met een grotere onzekerheidsfactor. Tezamen met de ‘koopjes’ van een nog lagere prijs, kan je gaan spelen met het risico dat je wil nemen. Van types als Carthy, Uran en Pozzovivo verwacht ik – allemaal op hun eigen (prijs)niveau – tamelijk stabiele resultaten. Anderzijds hebben bijvoorbeeld Haig of Vine een hoger plafond, maar kleven daar om allerlei redenen ook weer nadelen aan. Ik heb de neiging deze ronde wat meer risico te nemen en dus veel renners uit die laatste categorie te kiezen. Stabiel mijn subleague winnen op 94% heb ik nu al vaak genoeg gedaan. Het wordt hoog tijd om weer eens een mooi bekertje te scoren!

Voor mijn twee klimmers maak ik de keuze uit een mooi groepje renners dat al bewezen heeft vanuit de vlucht te kunnen strijden om ritzeges in bergetappes en vooraf niet te veel in het keurslijf van een ploeg zit. Daarbij kijk ik ook naar ‘klassementsrenners’ waarvan ik verwacht dat ze hun GC-ambities moeten laten varen na de eerste week. Hier en daar hebben er ook al een aantal coureurs uitgesproken (misschien) voor het bergklassement te gaan.

Als ik 19 man heb verzameld, vul ik het laatste plekje met een renner uit een categorie waar ik nog iets tekort schiet. Mijn gevoel zegt nu dat ik een budgetsprintertje moet zoeken, maar een extra teamgenoot van de bookies favorite kan ook altijd nog. Of toch nog een tijdrijder…?

Hoe hak ik die knopen dan door? Samenvattend kom ik op de volgende stelregels:

• Kijk naar relatieve uitslagen, absolute cijfertjes vertellen niet altijd het hele verhaal
• Houd rekening met de tegenstand (het niveau) in een bepaalde wedstrijd
• Bekijk het parcours (hoogtemeters, weersomstandigheden etc.)
• Hoe was het verloop van de wedstrijd? Wat waren de tijdsverschillen?
• Wat is het vormverloop van een renner? Misschien is iemand juist al te lang in vorm, of zette een renner slechte resultaten neer in een wedstrijd direct na een hoogtestage?

Twijfel je tussen twee (of meerdere) renners, dan kan je ze altijd in Excel tegenover elkaar zetten, waarbij je de renners een rapportcijfer of een kleurencode geeft voor zijn prestaties in een bepaalde wedstrijd.

Als je op zoek gaat naar informatie uit interviews, pas dan bronkritiek toe:

• Bedenk je altijd met wat voor doel een renner of ploegleider een bepaalde uitspraak doet. Weeg de woorden op een gouden weegschaaltje. Sommige coureurs en ploegen hebben bijvoorbeeld de neiging om zand te strooien, downplayen graag of zijn juist altijd (te) overtuigd van zichzelf.
• De beste info vind je vaak in de moedertaal van de renner, in media uit zijn eigen land.
• Hoe recenter een interview, hoe beter.

Ten slotte wil ik iedereen graag op het hart drukken om te proberen het spel zoveel mogelijk zelf te spelen, ondanks alle mooie kant-en-klaar-tips die op deze site en elders op het internet te vinden zijn. Natuurlijk kan je tips gebruiken, en er is niks leuker dan samen met andere enthousiastelingen te discussiëren over de mogelijkheden en moeilijkheden van het spel. Maarrr… uiteindelijk is het veruit het leukste om mooie resultaten te halen met de tactiek die je zélf hebt afgewogen, de parel die je zélf hebt opgedoken en de keuze waarbij je zélf de knoop hebt doorgehakt. Uiteindelijk zijn het meestal de eigenwijze puzzelaars en de vrije denkers die er met de gouden bekertjes vandoor gaan (ook al moeten ze dan af en toe genoegen nemen met een 59% in het klassiekerspel ;)!