Mathieu van der Poel vs Wout van Aert: wie is de beste volgens de feiten en cijfers?

De wielersport kent grote kampioenen, maar slechts zelden ontstaat er een rivaliteit die generaties lang wordt herinnerd. Mathieu van der Poel en Wout van Aert vormen zo’n tweestrijd die verder gaat dan alleen winnen of verliezen. Ze maken elkaar beter, houden elkaar scherp en brengen het veldrijden en wielrennen naar een niveau dat we zelden hebben gezien.

Wat begon als een jeugdstrijd in de modder, groeide uit tot een titanengevecht die nu al iconisch is. Maar wie is de betere crosser? Wat zeggen de cijfers? En wat maakt hun duels zo legendarisch? Laten we hun rivaliteit, compleet met statistieken, anekdotes en onverwachte wendingen, eens goed onder de loep nemen.

Opkomst van twee fenomenen (2009 - 2015)

De eerste botsingen tussen Van der Poel en Van Aert vonden plaats in de jeugdwedstrijden, waar ze al snel als rivalen werden bestempeld. De Nederlander bleek in deze beginjaren de sterkste. In 67% van hun 51 gezamenlijke jeugdwedstrijden eindigde hij boven Van Aert​.

Van der Poel had op jonge leeftijd een moordend killer-instinct. In 2012-2013 won hij letterlijk álles: 30 veldritten uit 30, inclusief de Europese, Nederlandse én wereldtitel bij de junkoren​. Van Aert, ondertussen, deed wat hij altijd al deed: groeien. Hij eindigde in dat WK bij de beloften als derde en liet zien dat hij geduldig wachtte op zijn moment.

Dat moment kwam in 2014, toen hij bij de beloften het WK won, terwijl Van der Poel – uitgerekend op het moment suprême – fouten maakte en derde werd​. Voor het eerst in hun strijd had Van Aert een troef in handen.

Van Aert de bovenliggende partij (2015 - 2018)

Vanaf het moment dat ze allebei bij de elite uitkwamen, leek Van Aert in eerste instantie de overhand te krijgen. Hij was niet per se de meest flitsende of explosieve renner, maar hij was wél de meest consistente. In 2015-2016 zette hij een indrukwekkende reeks neer van 20 opeenvolgende podiumplaatsen, pakte hij de Belgische titel én werd hij wereldkampioen​.

Ook in 2017 en 2018 bleef Van Aert de grote man in het veld. Hij pakte maar liefst drie opeenvolgende wereldtitels, terwijl Van der Poel op de beslissende momenten net te kort kwam​.

Maar dan, het WK in Valkenburg 2018. Van der Poel was dé favoriet. Dit was zijn moment. Maar wat gebeurde er? Wout van Aert was simpelweg beter. Het jaar ervoor in Luxemburg was het pech die Van der Poel van de titel hield (4 keer lek!), dit keer was het Van Aert die sterker was en soepel doorreed naar zijn derde regenboogtrui​. 

Van Aert was de beste veldrijder ter wereld. Voor even.

De ommekeer: Van der Poel’s jaren (2018 - 2020)

Soms heb je een seizoen waarin een renner alles en iedereen sloopt. 2018-2019 was zo’n jaar voor Van der Poel. Hij won 32 van zijn 34 wedstrijden en versloeg Van Aert in 20 van de 22 onderlinge duels​.

Het WK in Bogense 2019 werd een formaliteit. Van der Poel reed weg en keek niet meer om. Na jaren van frustratie was hij eindelijk weer de wereldkampioen bij de elite. Dit was de nieuwe realiteit: Mathieu regeerde over het veld​.

In 2019-2020 ging hij vrolijk verder. 24 overwinningen uit 26 crossen, inclusief het WK in Dübendorf​. Van Aert had ondertussen andere prioriteiten: hij focuste zich steeds meer op de weg en miste zelfs een groot deel van de crosswinter door een zware valpartij in de Tour de France.

De balans leek definitief omgeslagen.

De wederopstanding van Van Aert (2021 - 2022)

Toch zou Wout, Wout niet zijn als hij niet keihard zou terugkomen. In 2020-2021 reed hij een ijzersterk seizoen en won hij 5 van de 14 crossen, waaronder het Belgisch kampioenschap​.

Het WK in Oostende 2021 werd een gevecht om alles. Van Aert leek de sterkste, maar kreeg een lekke band op een cruciaal moment. Van der Poel profiteerde en pakte zijn vierde wereldtitel​.

Het seizoen daarna sloeg Van Aert echter hard terug: hij reed 10 crossen en won er 9, inclusief opnieuw de Belgische titel​. Opeens was het weer een echte strijd.

Hoogerheide 2023: summum van de rivaliteit

En toen was daar het WK Hoogerheide 2023.

Van Aert was dat seizoen sterker. Hij had de overhand in de meeste crossen en won meer onderlinge duels​. Maar het WK werd gereden op de thuisgrond van Van der Poel. De spanning was om te snijden.

De twee reden de hele koers als schaduwen van elkaar, tot de allesbeslissende sprint. Van der Poel zette als eerste aan. Van Aert kwam er nog even naast, maar kon niet meer versnellen. Van der Poel won op eigen bodem​. Een nieuw hoogtepunt in hun rivaliteit en strijd in het veld.

In 2023-2024 reed Van der Poel slechts 14 crossen, maar hij won er 13, inclusief het WK in Tábor. Met het WK Liévin 2025 als hun 199e clash, staat er zondag opnieuw een historische confrontatie op het programma.

De definitieve vergelijking: wie is de beste crosser?

Laten we de harde cijfers er nog eens bij pakken:

• Aantal onderlinge duels in veldritten: 198
• Van der Poel vaker beter resultaat: 136 keer (69%)
• Van Aert vaker beter resultaat: 62 keer (31%)
• Aantal overwinningen in onderlinge elite-clashes: Van der Poel 97, Van Aert 39
• Aantal wereldtitels op elite-niveau: Van der Poel 6, Van Aert 3
• Podiumplaatsen in gezamenlijke races: Van der Poel 87%, Van Aert 80%​.

De cijfers liegen niet: Van der Poel is de betere veldrijder. Hij wint meer, heeft meer wereldtitels en verslaat Van Aert in bijna 70% van hun races.

Maar Van Aert is de meest constante. Zijn vermogen om bijna altijd op het podium te staan is ongeëvenaard. En op de weg? Daar is de strijd nog lang niet gestreden.

Conclusie: twee legendes, één rivaliteit

Sommige duels worden episch door hun intensiteit, hun geschiedenis en hun onvoorspelbaarheid. Dat is precies wat Van der Poel vs. Van Aert zo speciaal maakt.

Van der Poel is de ultieme winnaar. De man die met explosieve acties en geniale aanvallen zijn overwinningen opeist. Van Aert is de ultieme strijder. Degene die met zijn onverwoestbare doorzettingsvermogen altijd in de buurt is, altijd op de loer ligt.

Wie uiteindelijk de grootste zal zijn?

Dat ligt nog open. Maar één ding weten we zeker: dit verhaal is nog lang niet voorbij. 🚴🔥

Met dank aan Jonas Creteur (Knack.be) en Han ter Keurs