Het Klassiekerspel-dagboek van NostraHoekstra

Wielerpooltjesexpert NostraHoekstra – het pseudoniem van Martin Hoekstra – is ook in 2023 gastblogger voor WielerOrakel.nl en hij neemt je mee in zijn gedachten en overpeinzingen bij het kiezen van zijn ideale Scorito-team. Dit keer voor het Scorito Klassiekerspel. Enjoy!

Zondag 12 februari 2023

Lief dagboek,

Afgelopen donderdag werd ik ruw uit mijn diepe wielerwinterslaap gewekt door een schellend Scorito-alarm. Stram en slaapdronken stommelde ik naar mijn schrijftafeltje, waar mijn dagboek nog opengeklapt lag op de laatst beschreven pagina. Die dateerde alweer van september en bij het herlezen liepen de rillingen mij over de rug. Het sprookje van het succesjaar 2022 eindigde in mineur door een zielloze prestatie in de Vuelta. Maar het voorjaar is het jaargetijde van de hoop op nieuw pooltjessucces, en nergens is die hoop nog zo levend als in de aanloopperiode van het Klassiekerspel.

Dus, na een stevig ontbijt en het verwijderen van de stoflaag op dit pooltjesjournaal, was het tijd om aan de slag te gaan. Gelukkig was ik in november en december nog even opgestaan voor een midnight snack: het WK-spel. Prompt scoorde ik met 99,8% mijn beste resultaat ooit in een Scorito-pooltje. Toch lekker voor het vertrouwen nu de échte sport weer begint.

Het Klassiekerspel is het domein van de ware liefhebber van wielerpooltjes. De drommen gelukszoekers van de Giro en Tour zien we hier nog niet op het strijdtoneel. Het is een spel onder mede-wielerwappies. Dat geeft een goede score hier wat mij betreft extra glans. Tegelijkertijd is het misschien wel het moeilijkste spel. Hoe voorspel je in februari de klassiekers die in april worden gereden, op basis van een paar wedstrijden in het voorseizoen waar veel renners niet eens aan deelnemen? De nieuwe opzet met drie ‘gouden wissels’ biedt hier wel enig soelaas, maar deze ‘verzekeringspolis’ creëert op zichzelf weer een nieuwe dimensie van risk management.

Mijn scores in dit spel zijn tot nu toe nogal wisselvallig. Vorig jaar was een drama (met o.a. de hartproblemen van Colbrelli en een waardeloze Pidcock, daar was een wisselmogelijkheid wel fijn geweest). 65,2% is een flinke kras op mijn blazoen, die ik maar al te graag wil uitwissen. Twee jaar geleden liep het juist als een trein. Door de verplaatsing van Parijs-Roubaix en Eschborn-Frankfurt naar het najaar viel mijn teamverhouding net een klein beetje uit balans, waardoor ik na ‘Luik’ op een enigszins zure 98,9% bleef steken. Zonder die Covid-stoorzender was ik zeker met een gouden beker geëindigd.

In een volgende blogpost neem ik jullie graag mee in mijn gedachtenspinsels met betrekking tot de ideale verdeling tussen de verschillende specialismes (Stap 1 van de welbekende NostraHoekstra-methode) en de gevolgen die de wissels hierop mogelijk hebben.

Zaterdag 18 februari

Lief dagboek,

Tik-tak, tik-tak… de klok tikt langzaam af richting De Omloop. Hebben jullie al last van Klassiekerkoorts? Bij mij moet het vuur nog een beetje ontbranden. De afgelopen ‘thuiswerkjaren’, had ik in februari al heel wat uurtjes Eurosport Player achter de kiezen. San Juan, wedstrijdjes op Mallorca, Ronde van Oman; het is voor een wielerfanaat als een
vitamine D-preparaat in een donkere winter. Dit jaar niets van dit alles. Ik schraap de uitslagen van Procyclingstats.

De vraag is natuurlijk of dat een nadeel is. Zoals in voorgaande blogreeksen al vaak naar voren kwam, is de vorm van een renner in een voorbereidingskoers lang niet altijd een goede indicatie. Hoe vaak ik al niet nat ben gegaan op de preseason bias… Het meest bekende voorbeeld hiervan is natuurlijk Tim Wellens, die áltijd indruk maakt in de vroege
koersen en dan zélden zijn geld waard is in het spel. (Al komt daar na zijn transfer naar UAE misschien wel verandering in?)

Waar kan de gewone, hardwerkende Scorito-speler zich dan wél aan vastklampen in deze bange tijden, vlak voor de dreigende deadline? Niets anders dan de wijze woorden van het WielerOrakel (luister hier de voorbeschouwende podcast) en de theoretische ondersteuning van de NostraHoekstra-methode! Dan beginnen we natuurlijk, zoals altijd, met het creëren van de juiste balans.

Bij het klassiekerspel kies ik vaak voor een hele simpele verdeling tussen de categorieën: ‘Vlaamse klassiekers/kasseien’, ‘sprint’ en ‘Ardennen-/Waalse klassiekers’. Met al die allrounders in het huidige wielerrennen is dit onderscheid soms wat vaag, zeker bij wedstrijden als Strade Bianche, Gent-Wevelgem en de Brabantse Pijl. Na wat gepruts met percentages, kom ik tot de volgende (grove) verdeling: 10 Flandriens, 5 sprintkanonnen en 5
puncheurs (zie de tabel hieronder).

Maaarrrr, dan zijn we er voor deze editie natuurlijk nog niet. De Gouden Wissels brengen een extra dimensie in het spel die, afhankelijk van de wisseltactiek die je gebruikt, invloed heeft op de verdeling in je selectie. De twee ‘uitersten’ wat betreft de wisselstrategie zijn grofweg:

-Je wissels bewaren voor noodgevallen (voorzichtig)
-Je wissels bewaren voor ná Parijs-Roubaix (risicovol)

In het eerste geval ga je uit van de ‘normale’ verdeling in je selectie, zonder rekening te houden met het feit dat de klimkoersen en Eschborn-Frankfurt achterin het programma zitten. Bij het tweede uiterste stem je daar juist volledig op af, waardoor je weinig speelruimte hebt bij ziektes, blessures en de maagproblemen van Pidcock. De vraag is dan:
hoeveel risico wil je nemen.

Voorlopig neig ik naar een ‘gulden middenweg’. Een wisseltje bewaren voor een noodgeval is wel verstandig. Je hebt toch ook graag een redelijke derde keeper in een voetbalselectie voor een wereldkampioenschap. Daarnaast moet je mijns inziens wel gebruik maken van de mogelijkheden die de wissels je bieden. Na Roubaix komt er waarschijnlijk een hoop budget vrij, als Van der Poel en Van Aert aftaaien en zich op andere doelen gaan richten. Dat kun je
mooi gebruiken voor de écht specialisten in het Waalse werk of een ‘pinchhitter’ voor Eschborn-Frankfurt.

Mijn advies is daarom om die twee tactische wissels te gebruiken voor specialisten, potentiële kopmannen, die elders in het spel weinig punten scoren of waarvan het programma nu nog onbekend is (type Roglic, Evenepoel, Vlasov). Kies dus voor sprinters en puncheurs in je basisselectie die liefst ook wat Vlaams werk meepakken (type Alaphillipe, Wellens, Kristoff of goedkopere versies daarvan).

De verdeling waar ik voorlopig vanuit ga is: 12 Flandriens, 4 sprinters en 4 puncheurs. Daarbij probeer ik dus veel multifunctionele renners in mijn selectie op te nemen. Een solide basis, waarmee je over de hele linie kunt scoren mét ruimte voor tactische inzet van de wissels. Nu het raamwerk staat, wordt het tijd om in de komende week verder in te zoomen op de renners zelf. Het begint toch wel te kriebelen nu… het vuur is aangewakkerd!

Maandag 20 februari 2023

Lief dagboek,

Maandagochtend. Zoals altijd heb ik te vaak op de snooze-knop gedrukt. Snel onder de douche, in mijn kleren schieten en op de fiets naar de immer bomvolle metro. Net op tijd. Als bij een wonder is er nog een zitplaatsje over, wellicht omdat de ietwat gezette man op het stoeltje ernaast nogal nors kijkt. Daar heb ik vandaag geen boodschap aan, want ik wil even een kwartiertje comfortabel kunnen puzzelen in de Scorito-app.

Ik constateer dat ik na mijn wielerwinterslaap ook te lang heb liggen snoozen. De Omloop komt met rasse schreden dichterbij en ik heb nog veel onderzoek te doen. Het gaat me niet meer lukken om alle interessante renners door de zoekmachines te halen. Net zoals ik vanochtend mijn ontbijt oversloeg, voel ik mij gedwongen ook wat te snijden in mijn gebruikelijke pre-pooltjesrituelen.

Nu is het ‘voordeel’ van het Klassiekerspel dat er nog weinig koersen zijn gereden waarop je het vormpeil van de renners kunt baseren. Aan een kleurenschema, zoals ik die altijd maak om de prestaties van klassementsrenners voorafgaand aan een grote ronde inzichtelijk te maken, heb je hier niet zoveel. Dat betekent ook dat ik vaker zal terugvallen op de resultaten van vorige jaren.

Met het ruime budget hoeft er niet getwijfeld te worden over het meenemen van de absolute puntentoppers. Wat mij betreft valt over Van Aert, Van der Poel, Pogacar en ook Philipsen weinig te discussiëren. De Lie voor 2 miljoen is ook een makkelijke keuze. Dan zijn er nog 15 plekjes over. Daar zit de moeilijkheid hem vooral in de categorie net onder de onbetwiste top, waar een aantal renners van 2,5 tot 4 miljoen een selectie kunnen maken of breken. De keuzes die je daar maakt, zijn cruciaal.

Mijn zoektocht spitst zich nu vooral toe op coureurs die op basis van vorig jaar te laag zijn geprijsd. Zo had Sénechal in 2022 een relatief slecht seizoen, vooral door heel veel pech. Met 2 miljoen is hij nu behoorlijk afgeprijsd. Zijn plafond ligt echter een stuk hoger, gezien zijn prestaties in de jaren ervoor. Hetzelfde geldt voor zijn ploegmaat Alaphilippe. Dergelijke renners hebben potentieel een hoge ‘value for money’.

Het kan ook andersom werken: renners die vorig jaar een buitengewoon goed voorjaar draaiden en nu misschien iets zullen terugvallen. Zijn Girmay, Benoot, Mohoric en Teuns hun gestegen prijs dit seizoen wederom waard? Ik durf in ieder geval niet iedereen uit dit rijtje in mijn ploeg op te nemen.

Daarnaast hoop ik nog een pareltje te spotten waarvan de prijs nu nog schappelijk is. Wellicht is dit het jaar van de definitieve doorbraak van een talent als Simmons? Of misschien uit een nog lager prijssegement; een van de Scandinavische talenten of de jonge Fransmanmen Zingle of Page? Anderzijds is het uitkijken voor voormalige toprenners die ‘over the hill’ dreigen te raken. Kunnen Sagan, Van Avermaet en Naesen zich nog een keer oprichten, of bollen zij rustig uit richting het einde van hun carrière? (Als je het mij vraagt moet je er ver van wegblijven!)

Zoals het er nu naar uitziet, ga ik een combinatie zoeken van de vijf ‘onbetwisten’, een aantal afgeprijsde pechvogels van vorig jaar en een stel opkomende talenten. Daarbij heb ik voornamelijk renners van de zes ploegen die ik de meeste kans geef op veel podiumplaatsen. Zo spreid ik mijn kansen op teampunten.

Ik ben inmiddels op werk aangekomen. Hopelijk kan ik vanavond weer even puzzelen!

Lief dagboek,

Ik heb zojuist Pogacar uit mijn team geklikt. Kent iemand een goede psychiater in de omgeving Den Haag? Ik heb dringend hulp nodig.

‘To Pog or not to Pog’, dat is de vraag die mij gisteravond bezighield na het nieuwsbericht dat de Sloveense alleskunner de Strade Bianche overslaat. Het doet mij denken aan het Roglic-dilemma voorafgaand aan de Vuelta. Even wat rekenwerk van de koude grond: Stel hij wordt 5e in Milaan-San Remo, 3e in Dwars door Vlaanderen en 1e in de Ronde van Vlaanderen, dat zijn 244 ‘kale’ punten tot het ‘wisselmoment’ na Parijs-Roubaix.

Dat kan een vervanger die bijna alle Vlaamse klassiekers rijdt best eens evenaren. Stuyven had bijvoorbeeld geen geweldig voorjaar in 2022 maar reed tot de Brabantse Pijl al wel 266 punten bij elkaar. Küng (start de jingle maar) kwam zelfs ruim boven de 300 punten uit. Bovendien komt er met het inwisselen van de jonge Sloveen ook nog wat budget vrij om een andere renner te upgraden. Dan wissel je Pogi er na Parijs-Roubaix in voor Van Aert en dan heb je een zekere kopman voor de Waalse klassiekers. Geen gek scenario.

De puntentelling in het Klassiekerspel helt echter zwaar over naar de kopmannen. In zowel ‘Dwars door’ als ‘De Ronde’ is Pogacar een vrij zekere kopmannen. De vraag is of je dat van je vervanger ook kunt verwachten. Bovendien leg je met deze methode al beslag op één van de slechts drie wissels. Je moet dan al wel anticiperen op het feit dat je wellicht in april geen pinchhitter meer over hebt voor Eschborn-Frankfurt.

Nog iets anders: een interessant controlemechanisme dat ik op een aantal fora voorbij zag komen, is het checken van het totale aantal racedagen van je team. Tel hiervoor van al je renners de geplande deelnames op. Als je sterk twijfelt tussen bepaalde (kwalitatieve) scenario’s kan het misschien de doorslag geven als de ene keuze iets meer kansen (kwantiteit) biedt dan de andere!

Als de GGZ Haaglanden mij toerekeningsvatbaar verklaart, kom ik voor de Omloop hopelijk nog één keer terug met een blogje.

Zaterdag 25 februari

Lief dagboek,

Vrij snel na mijn vorige bericht heb ik besloten om definitief zonder Pogacar te beginnen. Van die keuze ben ik na verloop van tijd almaar meer overtuigd geraakt. Het leek me daarna een makkie om met het vrijgekomen budget een prachtig team neer te zetten. Toch kreeg ik op een of andere manier de laatste plekjes niet rond.

Pas vanochtend, een uurtje voor de start van de Omloop, heb ik onder oplopende tijdsdruk de laatste knopen doorgehakt. De miljoenen van ‘Pogi’ gingen naar Wellens en Stuyven. De belangrijkste reden hiervoor was hun uitgebreide programma. Wellens stond bij mij op de donkergrijze lijst voor het Klassiekerspel na enkele teleurstellende jaren, maar ik hoopte dat hij bij UAE (in sommige wedstrijden als kopman) een extra stapje kon zetten.

Uiteindelijk kwam ik op 19 namen waar ik redelijk tevreden over was. Voor de laatste plek bleef er nog 750k over. Vlak voor de deadline besloot ik dat mijn ‘joker’ Ayuso (750k) toch een te onzekere factor was. Martinez (1 miljoen) kwam erin, en op mijn laatste plekje, waarvoor toen nog 500k over was, wilde ik nog één naam kiezen die ik verder nergens had gezien of gehoord in de Klassiekerspel-debatten. Daarbij kwam ik uit op Mozzato, een naam die de fanatieker spelers nog wel zullen herkennen als een 500k-pareltje van de afgelopen Tour.

Voor de Omloop had ik op basis van berichtgeving over het trainingskamp van Jumbo-Visma en mijn eigen observaties van de Ronde van de Algarve weinig twijfels over de eerste twee kopmannen: Laporte en Pidcock. Voor plek drie was ik gecharmeerd van De Lie en Turner. Die coinflip liep nogal slecht af. Ik koos voor Turner, die prompt na het startschot van zijn fiets viel en zijn elleboog brak. De Lie werd 2^e: 90 punten laten liggen en 2 miljoen door de afvoer.

Geen geweldige start met 614 punten. Maar: Frankfurt is nog ver, en ik houd me vast aan de wijze woorden van een van mijn sparringpartners, Jan Metselaar, de voormalig nummer 1 van de Scorito Index: “eerste pannenkoeken zijn voor de kinderen” (vóórdat Jumbo-baas Plugge vandaag dezelfde zin uitsprak). Jan haalde vorig jaar (ruim) een gouden beker, dus van hem kunnen we dat wel aannemen! Er is nog niks verloren.

Het huiswerk voor vanavond en morgenochtend lijkt duidelijk: beslissen of ik Turner al wil vervangen (en voor wie). Alhoewel… misschien gewoon rustig blijven en na het weekend even de tijd nemen om alle opties op een rijtje te zetten.